is de oude naam van een hypothetisch element, dat men meende in het chloor, dat na zijn ontdekking nl. als murium-oxyde werd beschouwd, aanwezig te zijn. De oorzaak van deze mening was gelegen in het feit, dat chloor met waterstof een sterk zuur (chloorwaterstof) vormt: aangezien men nu in die tijd (laatste deel der 18de en begin 19de eeuw) op het standpunt stond, dat „zuren” altijd zuurstof moesten bevatten, meende men te moeten besluiten, dat ook het zoutzuur zuurstof bevatte.
Na het bewijs van de elementaire natuur van het chloor was het „murium” natuurlijk van de baan; nochtans leeft in de pharmacie de herinnering er aan voort in de naam der chloorwaterstofzure zouten, bijv. der alkaloïden, die daar soms nog wel als muriaten bestempeld worden (murias chinini enz.) (Eng. muric acid = zoutzuur).
