Oostenrijks rechtshistoricus (Brünn 20 Aug. 1854 - Wenen 24 Apr. 1939), werd in 1879 hoogleraar te Czernowitz, in 1882 buitengewoon en in 1883 gewoon hoogleraar te Graz, in 1884 te Breslau, in 1895 te Straatsburg en in 1900 te Wenen. Hij was de grootste kenner van het Romeinse procesrecht; de opvattingen daaromtrent zijn door hem in vele studiën die getuigen van onovertroffen grondigheid en bronnenkennis, fundamenteel vernieuwd.
Bibl.: Edikt und Klageform (1882); Krit. Studiën zur Theorie der Rechtsquellen im Zeitalter der klass. Juristen (1884); Römische Prozessgesetze. 2 dln (1888-1891); Die Litiskontestation in Formularprozess (1889); Der Ursprung der römischen Einrede (1910); Anklage und Streitbefestieung im Kriminalrecht der Romer (1917); Zum röm. Provinzialprozess 1919); Der Judikationsbefehl (1921, Sitz. ber. der Akad. v. Wiss. Wien, Philos. hist.
Klasse CXCVII, 4); Die klassische Prozessformel (1924, ald. CCII, 3); Studiën zum altrömischen Erb- und Vermachtnisrecht, I (Wien 1933, ald. CCXV, 2).
Lit.: L. Wenger. in: Zeitschr. d. Savigny-Stiftung f. Rechtsgesch., Rom. Abt. LX (1940); E. Betti, in: Bullettino di Diritto romano, dl V (1939).
