Spaans theoloog (Tarancón, Cuenca, 6 Jan. 1509 -Toledo 30 Sept. 1560), was hoogleraar in de theologie te Alcala, later te Salamanca en behoorde tot de voornaamste medewerkers van het Concilie van Trente. Zijn belangrijkste theologische werk is De locis theologicis libri XII (Salamanca 1563), dat herhaaldelijk werd herdrukt.
In het Spaans schreef hij een Tratado de la victoria de si mismo (Valladolid 1550), dat, hoewel eigenlijk een vertaling uit het Italiaans, een zeer persoonlijk geluid laat horen, inz. aan het adres van mystici en neo-Platonici. Cano was een even streng als hartstochtelijk man. Van Philips II eiste hij een scherper optreden tegenover paus Paul IV.Lit.: A. Lang, Die loei theol. des M. C. und die Methode des theol. Beweises (1925).
