socialistisch Oostenrijks socioloog (Wenen 15 Jan. 1873), was hoogleraar te Wenen. Hij maakte studie van het Marxisme, waaruit hij een socialistische levens- en cultuurleer trachtte af te leiden, onderzocht in het bijzonder het verband tussen Kant en Marx en nam de mogelijkheid aan op grond van een causaal-mechanistische beschouwingswijze de lijn der historische ontwikkeling vooruit te bepalen.
Zijn maatschappijbeschouwing is neo-Kantiaans. Hij nam een vooraanstaande plaats in onder de zogenaamde Austro-Marxisten, de Oostenrijkse neo-Marxistische school, die streefde naar toepassing van de Marxistische beginselen op de moderne samenlevingsverschijnselen. Hij schreef o.m.: Kausalität und Teleologie im Streit um die Wissenschaft (Wien 1904); Marx als Denker (Berlin 1908; 3e dr. 1925); Marxistische Probleme (Stuttgart 1913); Klassenkampf gegen Völkerkampf (München 1919); Engels als Denker (Berlin 1920, 2e dr. 1925); Der Sozialismus md die Intellektuellen (4e dr., Wien 1923); Das Soziologische in Kants Erkenntniskritik (Wien 1924); Neue Menschen: Gedanken über sozialistische Erziehung (Berlin 1924, 2e dr. 1926); Kant md der Marxismus (Berlin 1925); Politische oder soziale Demokratie (Berlin 1926); Das Rätsel der Gesellschaft (Wien 1936). Met R. Hilferding gaf hij van 1904 af de Marx-Studien uit, waarin de belangrijkste publicaties van het Austro-Marxisme verschenen zijn.
