Spaans lyrisch dichter (Barbastro, prov. Huesca 14 Dec. 1559 - Napels Mrt 1613), studeerde te Huesca en te Zaragoza.
Daarna vestigde hij zich te Madrid, waar hij in dienst van den hertog van Villahermosa belangrijke opdrachten vervulde. In de Spaanse hoofdstad was hij een trouw bezoeker van de literaire academies. Later werd hij secretaris van de keizerin-weduwe Maria, een dochter van Karel V, die zich teruggetrokken had in het klooster van de Descalzas Reales te Madrid, waar zij in 1603 overleed. Toen de graaf van Lemos, in 1610 tot onderkoning van Napels benoemd, zich derwaarts begaf, nam hij Lupercio als secretaris mede. Hij stierf echter vrij spoedig. Evenals zijn broer Bartolomé, wordt Lupercio beschouwd als een typisch Aragonees, d.w.z. conservatief dichter, wars van de omringende barokkunst van Góngora c.s.
Horatius en Juvenalis waren zijn leermeesters. Zijn minnedichten onderscheiden zich door een zeer bijzondere bevalligheid. Zijn de dramatische werken van Lupercio, door Cervantes in den Quijote (dl I, hoofdstuk 48) geprezen, thans in vergetelheid geraakt, als lyrisch dichter wordt hij nog steeds gewaardeerd. Zijn verzen werden te zamen met die van zijn broer in 1634 uitgegeven door zijn zoon onder de bescheiden titel Rimas. Van zijn oden is de bekendste A la esperanza, van zijn sonnetten dat, hetwelk de titel Al sueño draagt.Bibl.: Poesias (Bibl. de Aut. Esp. XLII); Obras sueltas, dl I (1889, uitgegeven door den conde de la Viñaza); O. H. Green, The life and works of L. L. de A. (Philadelphia 1927).
