of Davoust, hertog van Auerstedt, vorst van Eckmühl (1809) en maarschalk van Frankrijk (1804) (Annoux, dep. Yonne, io Mei 1770 Parijs 1 Juni 1832), was in 1789 luitenant bij de cavalerie, diende in 1792 en 1793 onder Dumouriez, werd in 1793 generaal en vocht als zodanig in het Moezel- en Rijnleger tot 1797.
Daarna nam hij onder Bonaparte; met wie hij te Brienne school had gegaan, deel aan de Egyptische (1798) en aan de tweede Italiaanse veldtocht (1800). De overwinning bij Auerstedt op de Pruisen (i40ct. 1806) was zijn werk, terwijl gedurende de Oostenrijkse veldtocht van i8og zijn optreden de beslissing bracht bij Eckmühl (22 Apr.) en Wagram (5/6 Juli). In 1811 was hij gouverneur-generaal van het departement van de Monden van de Elbe, in 1812 commandeerde hij het iste legercorps en bezette na de terugtocht Hamburg, dat hij door een schrikbewind tot 31 Mei 1814 behield: toen eindelijk gaf hij de stad over op bevel van de pas opgetreden Lodewijk XVIII. Tijdens de „Honderd Dagen” was hij minister van Oorlog.
Na Waterloo sloot hij op 3 Juli 1815 een wapenstilstand met Blücher en Wellington. De Bourbons waardeerden zijn trouw aan Napoleon, herstelden hem in 1817 in zijn rang en benoemden hem in 1819 tot pair.Lit.: De Blocqueville, Le maréchal D. raconté par les siens et lui-même (4 dln, 2de dr., 1887); Vachée, Etude du caractère militaire du maréchal D. (1908); Holzhausen, D. in Hamburg (1892); Montégut, Le maréchal D., son caractère et son génie (1895); Vigier, D., maréchal d’empire (2 dln, 1898).
