(spr.: Ija-) noemt men in Spanje en in voormalig Spaans Amerika steppenachtige laagvlakten. In het bijzonder verstaat men er in Venezuela onder de gedeelten van het effen Orinocogebied, die zich door hun steppenachtig uiterlijk van de aangrenzende wouden (selvas) en van de savannen onderscheiden.
Zij beslaan een oppervlakte van 880 000 km en strekken zich uit van de kustketen van Caracas en de Andesketen van Merida tot aan de oevers van de Orinoco en de Guaviare.Men onderscheidt 4 afdelingen: de oostelijke of Llanos van Cumana kenmerken zich door tafelvormige bergen (mesas), waartussen de rivieren diepe insnijdingen in de bodem maken; zij bevatten in de nabijheid van de Orinoco een dor gebied van grote breedte. De zuidelijkste of Llanos van Apura hebben een gelijkvormige en effen oppervlakte, die uit tertiaire gesteenten en aanslibbingen van de rivieren bestaat. De middelste Llanos van Caracas en Carabobo dragen kleine heuvelreeksen, banken van zand- en kalksteen en enige tafelbergen, die tot meer dan 100 m boven de omgeving reiken. Deze llanos hebben hier en daar toenemende boomgroei. De achteruitgang van de veestapel heeft dit begunstigd. Ten tijde van Alexander von Humboldt waren alleen de oevers van de rivieren met bomen bedekt, de karakteristieke tropische galerijwouden. De westelijkste of Llanos van Varinas onderscheiden zich door een Z.O.-waarts dalende helling naar de Rio Portugueza en Rio Apure, door talrijke van de Cordilleras stromende wateren en door bevaarbare rivieren aan de grenzen met vruchtbare alluviale vlakten, zodat vooral dit gewest geschikt is voor landbouw en veeteelt.
Het klimaat van de Llanos is zeer heet. Gemiddeld is de temperatuur 29 gr.- 30 gr; zij bereikt in Juli in de schaduw geregeld wel 38-41 gr. C. In Mrt is de bodem woest en dor en door de droge hitte gescheurd. Doch zodra de regentijd van Apr. -Oct. opkomt, ziet men de bodem bedekt met grassen en mimosa’s. Paarden en runderen bevolken de vlakten. De rivieren veranderen gedeelten der aangrenzende steppen in meren.
