(.Staphylinidae) vormen een der grootste keverfamilies (15 000 soorten, waarvan meer dan 700 inlands). Het voornaamste familiekenmerk is wel gelegen in de sterk verkorte dekschilden waar het gehele achterlijf, dat dienovereenkomstig aan de rugzijde veel sterker gepantserd is dan bij de andere kevers, onder uitsteekt.
Onder deze kleine dekschilden worden de achtervleugels tot een klein pakketje opgevouwen. De monddelen zijn typisch die van roofinsecten, de sprieten doorgaans kort. Zowel de kevers als de larven, welke laatste veel overeenkomst vertonen met die van de loopkevers, leven min of meer verborgen onder bladeren o.a. in losse humus en voeden zich daar met andere dieren. Er zijn echter ook vormen met een zeer gespecialiseerde levenswijze. Zo leven de larven van het genus Aleochara als parasieten in de poppen van vliegen. Van meer dan 300 soorten is bekend, dat ze in mieren- en termietennesten leven. Deze mierengasten vertonen doorgaans een nogal afwijkende lichaamsbouw, vooral wat het achterlijf aangaat. De meeste soorten zijn klein of zeer klein en zwart of zwart met geel van kleur. Alleen Ocypus olens, om een van de gewoonste inlandse soorten te noemen, bereikt een lengte van 29 mm. De soorten zijn grotendeels zeer moeilijk te onderscheiden,DR G. BARENDRECHT.
