zijn chemische reacties waarbij het verloop met een ketting wordt vergeleken, omdat steeds een groep reacties zich herhaalt. Bij katalytische reacties (z katalyse) en bij explosieve reacties (z explosie) spelen kettingreacties vaak een rol.
Een van de oudste voorbeelden van een kettingreactie is de chloorknalgasreactie (Nernst). Deze reactie vindt explosief plaats bij belichting.In theorie zou aldus door één enkel lichtquantum een oneindige hoeveelheid chloorknalgas H, + Cl2 -> 2HCI in zoutzuur kunnen worden omgezet. Inderdaad is de quantumopbrengst zeer hoog, 100 000, d.w.z. er ontstaan 100 000 moleculen zoutzuur per quantum licht dat geabsorbeerd wordt. De reactieketen vindt een einde bijv. wanneer twee chlooratomen met elkaar reageren tot een chloormolecuul, of wanneer een chlooratoom bijv. met een verontreiniging of met de wand reageert (afbreekreactie) (z atoom).
Ook de explosie van een atoombom is een -typische kettingreactie, waarbij de neutronen, die bij de splijting ontstaan, de kettingdragers zijn; immers zij doen opnieuw uranium-atomen splijten enz. Andere kettingreacties zijn de polymerisatie, de verbranding van koolwaterstoffen, de oxydatie (z autoxydatie).
PROF. DR.J. A. A. KETELAAR.
