is een harde, bindweefselachtige nieuwvorming van de huid, glad van oppervlak en rosé of rood van kleur. Vaak zijn er uitlopers aan de omtrek, die men vergelijkt met de scharen van een kreeft.
Keloïden ontstaan vaak na beschadiging van de huid (verbranding, vaccinatie). Men spreekt van spontane keloïden, wanneer de oorzaak niet bekend is. Voor het ontstaan van keloïd na een letsel van de huid is een bepaalde aanleg (dispositie) nodig. Vooral negers neigen tot keloïdvorming. De beste wijze van behandeling is radium of joodkali-iontophorese.
