Duits componist (Wahrenbrück 7 Mei 1701 - Berlijn 8 Aug. 1759), studeerde aan de Kreuzschule te Dresden, onderging daar de invloed van tal van bekende musici van zijn tijd (Heinichen, Pisendel, Quantz e.d.), werd operazanger, weldra operacomponist en dirigent te Brunswijk, waar Frederik de Grote hem leerde kennen en in 1735 aan zijn hof benoemde. Hij componeerde vnl. opera’s in Italiaanse stijl, in totaal 36.
Toch ligt Graun’s betekenis voor ons in de kerkelijke werken, waarvan de oratoriumpassie Der Tod Jesu nog steeds regelmatig tot uitvoering komt. Voorts schreef hij een Te Deum, een groot aantal cantates en motetten, treurmuziek, fluitconcerten, klavierconcerten, trio’s- en orgelmuziek. Hij ontwierp ook een nieuwe solmisatie-methode, Damenisatie genaamd.Lit.: K. Mennicke, Hasse und die Brüder Graun als Symphoniker (1906).
