Duits godgeleerde en kerkhistoricus (Würzburg 15 Sept. 1824 - Mehrerau 3 Oct. 1890), studeerde te Würzburg en te Rome, werd in 1848 priester, in 1855 gewoon hoogleraar in het kerkelijk recht en in de kerkgeschiedenis te Würzburg; in 1879 kardinaal en kort daarna prefect van de pauselijke archieven, die hij met machtiging van paus Leo XIII voor wetenschappelijk onderzoek openstelde. Als lid der commissie tot voorbereiding van het Vaticaans Concilie toonde hij zich een ijverig voorstander der onfeilbaarheidsleer, die hij verdedigde tegen Döllinger in Anti-Janus (1870).
Bibi.: Der Kirchenstaat seit der französischen Revolution (1860); Photius, Patriarch von Konstantinopel (3 dln, 1867-1873); Katholische Kirche und christlicher Staat in ihrer geschichtlichen Entwicklung (2de dr. 1874); Handbuch der allgemeinen Kirchengeschichte (6de dr., 4 dln, 1924-26); Abriss der Pabstgeschichte (1879); Leonis X, pontificis maximi, regesta (2 dln, 1884-1891).
Lit.: J. Stamminger, Zum Gedächtnis Kard. Hefeles (1892); Katholik 70 (1890) II 481 vlg., Hist.-Pol. Blätt. 106 (1890) 721 vlg.; M. Büchner, Aus der Vergangenheit der Universit. Würzburg (1932) 185 vlg.
