Frans dichter (Toulon, 4 Febr. 1848 -Parijs, 13 Mei 1921), sedert 1909 lid der Académie Française, schreef veel verzen, die het leven van het gezin en van het kind verheerlijken. In zijn romans heeft hij zijn geboortestreek, de Provence, bezongen en de figuur van Maurin des Maures geschapen, die verwant is aan Tartarin de Tarascon.
Bibl.: gedichten: Les jeunes croyances (1867; onder het anagram Jean Dracia) ; Les rébellions et les apaisements (1871) ; Poèmes de Provence (1874); La chanson de l’enfant (1876); Miette et Noré (1880) ; Le Dieu dans l’homme (1885) î Au bord du Désert (1888) ; romans: Don Juan (1889) j Jésus (1896) ; Roi de Camargue (1890) ; Le pavé d’amour (1892) ; L’Ibis bleu (1893) ; Maurin des Maures (1908) ; dramatische stukken: Au clair de la lune (1870) ; Pygmalion (1872); Mascarille (1873); Le père Lebounard (1889); essays: La Vénus de Milo (1874); Visite en Hollande (1879).
