Duits wijsgeer (Jena 18 Juli 1796 - Stuttgart 8 Aug. 1879), zoon van Johann Gottlieb Fichte* en uitgever van diens geschriften en brieven, hoogleraar te Bonn (1839) en te Tübingen (1842). Hij behoorde tot een groep van speculatief-theïstische denkers, die zich gedeeltelijk tegen Hegel keerden.
Verder was hij neo-vitalist en een voorloper van de huidige parapsychologie.Btbl.: Grundzüge zum System der Philosophie (1833-1846); Anthropologie (1856); Die theïstische Weltanschauung und ihre Berechtigung (1873); Der neuere Spiritualismus (1878) e.a.
Lit.: G. Spiegel, I. H. F.’s Lehre vom Genius (1927); H. Herrmann, Die Philosophie I. H. F.’s (1928); M. Hontmeier, Die Idee der Persönlichkeit bei I. H. F. (1930); R. Mehlich, F.’s Seelenlehre, diss. Zürich(i935); D. Majdanowiç, Die Geschichtsphilosophie F.’s (1940).
