is de naam voor antieke verwarmingsinrichtingen. De Romein Sergius Orata vond ca ioo v.
Chr. uit, onder de vloer van een vertrek een ruimte te maken, door deze te steunen door middel van kleine pijlertjes, die bestonden uit los op elkaar gestapelde, ronde of vierkante, gebakken tegels; hierin kon dan de warme lucht uit een verwarmingsbron worden geleid. Nog geen halve eeuw later werd dit systeem reeds uitgebreid tot de verwarming der muren, die daartoe met holle, vierkante tegels werden bekleed, door een laag pleisterwerk aan het oog onttrokken. Voor de caldaria en tepidaria der Romeinse baden bleven zij voortdurend in gebruik, maar eveneens, vooral in noordelijke streken (bijv. in Zuid-Limburg) voor gewone huizen.
