was in de tijd van de feodaliteit de eed, waarbij, ter gelegenheid van de investituur, de leenman zijn leenheer trouw zwoer. Een moderner vorm van hulde was die, waarbij de onderdanen hun vorst trouw zwoeren, bepaaldelijk bij de troonsbestijging.
Na de vestiging der erfelijke monarchie bleef in vele landen of gewesten de bepaling, dat een nieuwe vorst geen regeringsdaden mocht uitoefenen, alvorens zijn onderdanen de huldigingseed hadden afgelegd. In de huidige westerse staat heeft de huldiging niet meer deze betekenis (z: inhuldiging).
