lange, zwarte, klokvormige mantel van zware stof, op straat door vrouwen over het hoofd gedragen en reikend tot de knieën of de enkels. De huik kwam sedert de 16de eeuw in de Nederlanden voor, evenals in de aangrenzende Duitse gebieden en langs de Oostzee.
Tot 1600 werd vooral in de Zuidelijke Nederlanden en Duitsland het bovendeel van de huik door middel van baleinen uitgespannen, ongeveer in de vorm van de kap van een wagen. Daarnaast bestond een vorm, waarbij de stof glad langs hoofd en schouders afhing en boven het voorhoofd aan een snavelvormig vooruitstekend handvat bevestigd was. Ook kwam een combinatie met de platte, kegelvormige hoeden voor. Na 1650 verdween het uit de modedracht. In verschillende zegswijzen leeft nog de herinnering aan de huik voort: Onder de huik schuilen de vodden; de huik naar de wind zetten; samen huiken enz.
