noemde men iemand, die bij een begrafenis gehuurd werd om te huilen, en ook wel een van de dienaren des huizes, die het overlijden van een aanzienlijk persoon moest aanzeggen. Het woord werd overdrachtelijk gebruikt voor een vilten hoed met ronde bol en zeer brede, slappe rand, die bij begrafenissen werd gedragen en die de drager met een koordje van voren omlaag kon trekken, zodat hij het gezicht verborg.
Soortgelijke hoeden zijn nog lang in gebruik gebleven als dracht voor de voerman van de lijkkoets.
