noemt men een dynamisch probleem, indien de condities, waaraan de beweging van het betreffende stoffelijk stelsel is onderworpen, in de vorm van vergelijkingen van d’Alembert (z bewegingsvergelijkingen) kunnen worden gebracht. In dit geval kan de stand van het stelsel door een (eindig) aantal noodzakelijke coördinaten*, q1, ...., qk worden bepaald, zodanig dat (afgezien van de op het stelsel werkende krachten) iedere simultane wijziging of variatie δ q1, ...., δ qk dezer coördinaten een mogelijke beweging voorstelt.
In het tegenovergestelde geval spreekt men van een niet-holonoom probleem (voorbeeld: een kogel, die over een stroef oppervlak rolt en dus in stand door vijf gegevens bepaald is, waarvan de simultane variaties echter gebonden zijn aan de voorwaarde, dat het aanrakingspunt in rust moet zijn).Lit.: E. T. Whittaker, A Treatise on the Analytical Dynamics of Particles and Rigid Bodies (2de dr., 1917).
