Engels filosoof (Grantham 12 Oct. 1614 - Cambridge 1 Sept. 1687), was van 1652 af hoogleraar in de filosofie en theologie te Cambridge. Eerst was hij een volgeling van Descartes, met wie hij correspondeerde; later ontwikkelde hij een eigen mystieke theologie en filosofie, op Plato en Plotinus afgestemd.
Hij kwam tot een spiritualistische opvatting van de werkelijkheid, welke door een intuïtie, door de rede bevestigd, kan worden doorgrond. Hij heeft de grondslag gelegd voor de Platonisch georiënteerde School van Cambridge. Van zijn Engelse werken gaf hij zelf een vertaling in het Latijn.Bibl.: An Antidote against Atheism; The Immortality of the Soul; Philosophical Poems (1647; uitgeg. 1931 d. G. Bullough); Enchiridion Me._physicum (1671); Opera theologica (1675); Opera philosophica (1678); Opera omnia (1679); Divine Dialogues (1688).
Lit.: R. Ward, Life of H. M. (1710, nieuwe uitg. 1911); F. J. Powicke, The Cambr. Platonists (1926); E.
Cassirer, Die Platonische Renaissance in England u. die Schule von Cambridge (1932); H. Reiman, M.’s Bedeutung für die Gegenwart (1941).
