Amerikaans scheikundige (Walkerton, Ind., 29 Apr. 1893), studeerde aan de Universiteit van Montana, waar hij ook instructor was. Hij promoveerde in 1922 aan de Universiteit van Californië (Berkeley) en werkte een jaar (1923-1924) bij N.
Bohr in Kopenhagen. Daarna werd hij verbonden aan de Johns Hopkins Universiteit en van 1929-1945 was hij hoogleraar in de physische chemie aan de Columbia Universiteit te New York; thans is hij hoogleraar te Chicago. Zijn belangrijkste ontdekking was die van de zware isotoop (atoomgew. 2) van waterstof, het deuterium. Hiervoor kreeg hij in 1934 de Nobelprijs voor scheikunde.Verder heeft hij belangrijk werk verricht op het gebied van uitwisselingsreacties en over de molecuulstructuur. Hij was ook één van de vooraanstaande medewerkers bij het werk voor de atoombom. Hij was de oprichter en lange jaren redacteur van het bekende Journal of Chem. Physics.
PROF. DR J. A. A. KETELAAR
Bibl.: met A. E. Ruark. Atoms, Molecules and Quanta (1930).
