is een gezwel van de bloedvaten. Men spreekt kortheidshalve ook wel van angioom, hoewel hier strikt genomen ook het lymphangioom onder valt, waar wij ook met een nieuwe vorming van lymphvaten te maken hebben.
Haemangiomen kunnen reeds bij de geboorte zichtbaar zijn of korte tijd hierna (enkele weken tot maanden). Men onderscheidt verschillende vormen:1. Een vlakke vorm van een bleekrode tot wijnrode kleur, die wel aangeduid wordt als naevus flammeus, port-wine mark, of wijnvlek.
2. Soms zijn ze verheven en spreekt men van angioma tuberosum of strawberry mark vanwege de gelijkenis met een aardbei.
3. Een diepere vorm is het angioma cavernosum met grote vaatlumina.
4. Naevus araneus of spinnaevus, waarbij centraal een vat verwijd is met periphere uitlopers.
5. Seniele angiomen of points rubis. Deze komen meestal op oudere leeftijd voor, na het 40ste jaar. Dit zijn meest talrijke, ongeveer speldeknopgrote, rode angioompjes, verspreid over het lichaam.
6. Granuloma teleangiectaticum, vroeger ten onrechte botryomycoom genoemd, hetgeen waarschijnlijk als een granulerend angioom moet worden opgevat. Het zijn meestal erwtgrote, rode knobbels, die gemakkelijk bloeden. Men spreekt ook wel van granuloma pyogenicum.
Haemangiomen zijn onschuldige aandoeningen; zij kunnen echter ernstige cosmetische bezwaren geven, al naar de localisatie. Een enkele maal genezen ze spontaan; sommige vormen (o.a. angioma tuberosum kan men gemakkelijk doen verdwijnen met koolzuursneeuw of een bepaalde vorm van Röntgenbestraling, terwijl de vlakke angiomen hoogstens bleker kunnen worden door behandeling met de zgn. Buckystralen, een bepaalde vorm van Röntgentherapie.
DR R. KOOIJ
Lit.: W. L. L. Carol, Leerboek der Huidziekten (1944).
