graaf, Italiaans wiskundige (1803-1880), verkeerde lange tijd in zeer moeilijke omstandigheden, totdat hij in 1842 tot leraar in de wiskunde aan het lyceum te Vicenza en twee jaar later tot hoogleraar in de wiskunde aan de Universiteit van Padua werd benoemd. Hij voerde onder de naam theorie der equipollenties een rekenwijze in met meetkundige grootheden* in het platte vlak, die verwantschap vertoont met de later door Hamilton ontwikkelde theorie der quatemions* en met depuntrekening van Hermann Grassmann (z vectorrekening).
Bibl.: Saggio d’applicazioni del calcolo delle equipollenzie (Arm. d. sc., Padova 1835); Metodo delle equipollenzie (ib. 1837, Franse vert. d. C. A. Laisant 1874).
Lit.: E. N. Legnazzi, In commemorazione del Prof. Giusto Bellavitis (Padova 1881).
