Engels dichter (Montgomery Castle 3 Apr. 1593 - Bemerton, Wiltshire, 3 Mrt 1633), studeerde aan het Trinity College te Cambridge, waar hij in 1619 tot „Public Orator” werd benoemd. Hij kwam reeds vroeg onder invloed van zijn vriend Donne, en was tevens bevriend met andere vooraanstaande figuren zoals Francis Bacon, Isaac Walton e.a.
Herbert werd in 1630 Anglicaans priester gewijd en geïnstalleerd te Bemerton. Zijn geschriften gingen grotendeels in een brand verloren; op zijn doodsbed echter zond hij zijn voornaamste dichtbundel, The Temple, Sacred Poems and Private Ejaculations, 160 gedichten, godsdienstig van karakter, aan zijn vriend Nicholas Ferrar. In deze unieke verzameling Anglicaanse poëzie — van de 17de-eeuwse godsdienstige dichters is Herbert de voornaamste — toont hij zich een nauwgezet dichter, hoewel zijn gedichten vaak kunstmatig zijn (bijv. verzen in de vorm van een altaar) en zelden blijk geven van een waar meesterschap.Bibl.: Lat. en Gr. gedichten in: Epicedium Cantabrigiense in obitu Principis Henrici (1613); Lacrymae Cantabrigienses (1619); Parentalia (1627); Eng. proza: Hygiasticon in 3 Treatises (1634); Herbert’s Remains (1652); The Hundred and Ten Considerations of John Valdesso (Oxford 1638). The Works of G. H. with a Commentary by F. E. Hutchinson (Oxford 1945).
Lit.: I. Walton, The Life of Mr. G. H. (1670); S. F. Coleridge, Biographia Literaria (1817); N.
Ferrar, Two Lives (ed. J. E. B. Mayor, Cambridge 1855); J. J.
Daniell, Life of G. H. (1893, herdr. 1902); A. G. Hyde, G. H. and his Times (1906); G. Mann, A Concordance of the Engl.
Poems of G. H. (Boston 1927); G. H., Times Lit. Supplement (1 Apr. 1920).
