De aardkorst bestaat uit verschillende gesteenten, die op grond van onderscheiden gegevens in bepaalde groepen worden samengevat, zó, dat men mag aannemen, dat de gesteenten van een en dezelfde groep, in dezelfde tijdperiode ontstaan zijn.
Tot het verkrijgen van gegevens omtrent de absolute ouderdom heeft men o.a. gebruik gemaakt van het bekende verschijnsel, dat de waterval van de Niagara steeds verder terugschrijdt, dus meer en meer het Eriemeer nadert. De Zweedse geoloog De Geer heeft de methode der Warven ingevoerd. Andere methoden berusten op de snelheid van denudatie en sedimentatie. De moeilijkheid is een juiste gemiddelde waarde voor deze verschijnselen te vinden.
Ook het zoutgehalte der oceanen is gebruikt, om de ouderdom der aardkorst te bepalen van het ogenblik af, dat er water op aanwezig was, o.a. in Nederland door prof. Eug. Dubois. Al deze methoden staan echter in betekenis ten achter bij de moderne methoden, die berusten op de radio-actieve afbraak van uranium en thorium (z Ouderdom der aarde).
PROF. DR B. B. ESCHER.
