is de driehoekige afsluiting van korte zijden der klassieke tempels (men spreekt ook wel van tympan of tympaan). Deze driehoek ontstaat op rationele wijze door de vorm der dakvlakken.
Men bracht tegen de wand van het fronton rijk bewerkte beeldhouwwerken aan, een motief dat later door de kunstenaars van de Renaissance en de Barok met graagte werd overgenomen. Er zijn weinig bouwwerken uit deze periode te noemen, waaraan niet het motief van het fronton in de een of andere vorm voorkomt, zelfs kent men dan het gebroken fronton. Als bij zovele vormen der Griekse architectuur, in oorsprong zuiver logisch ontstaan, zien we het fronton later veelvuldig toegepast als een louter versieringsmotief.
