L., is de naam van een plantengeslacht uit de familie van de Berberidaceeën*. Het onderscheidt zich door een 4-bladige, vroeg afvallende kelk, een 4-bladige bloemkroon met bekervormige honignapjes (sporen), 4 meeldraden met klepjes en door een veelzadige, hauwvormige doosvrucht. Het omvat 11 soorten uit het mediterrane gebied, Oost-Azië en Noord-Amerika, overblijvende kruiden met samengestelde bladeren, die ten dele als sierplanten worden gekweekt.
Het bekendst is E. alpinwn L., een schaduwplant uit de zuidelijke Alpen met sierlijke, geelrode, tot trossen verenigde bloemen en een enkel dubbel 3-tallig blad aan de stengel. Verder moeten genoemd worden: E. macranthum Morr. et Decne, E. musschianum Morr. et Decne en E. rubrum E. Morr., alle uit Japan, E. perralderianum Coss. uit Algiers en E.pinnatum Fisch. uit Perzië met talrijke variëteiten. Zij worden in de tuinen en kwekerijen als vaste planten behandeld en vereisen geen bijzondere verzorging. De vermeerdering geschiedt door deling van de planten.
