of Ellil was bij de Sumeriërs en daarna ook bij de Babyloniërs en Assyriërs de naam van de god van het luchtrijk en van de aarde, die bij voorkeur Bêl (d.i. „de Heer”) werd genoemd en wiens rol en betekenis hoe langer hoe meer overgenomen werden door de Babylonische god Mardoek*. Als de „Heer der landen” was hij (met zijn gemalin Ninlil) de hoofdgod van de oude Sumeriërs; zijn stad was Nippur, zijn heilig getal vijftig.
Lit.: Fr. Nötscher, Ellil in Sumer und Akkad (Hannover 1927).
