is de naam van de 300 m hoge toren, door de ingenieur A. G.
Eiffel op het Champ de Mars te Parijs opgericht. De onderbouw rust op betonblokken van 676 m2 grondvlakte. Het eerste platform ligt 57,63 m, het tweede ca 115 m hoog. Op een hoogte van 190 m verenigen zich de 4 stijlen tot een enkele, die op een hoogte van 276 m het derde platform draagt. Daarboven bevindt zich op een hoogte van 300 m een balcon van 1,6 m middellijn, langs een wenteltrap te bereiken. De totale bouwkosten bedroegen destijds 6,5 millioen (goud-)francs. Sedert 1909 is hij staatseigendom. De toren wordt gebruikt voor meteorologische en astro-fysische waarnemingen, alsmede als station voor draadloze telegrafie en voor radio-omroep en tijdsein. Hij geeft een gezichtsveld over het omringende land roet een straal van 70 km.Lit.: M. de Nancouty, La tour d’Eiffel (Paris 1928); G. Eiffel, La tour d’Eiffelen 1900 (1901).
