Frans wijsgeer (Parijs 8 Juni 1870), studeerde en doceerde mathematica en filosofie. In 1921 werd hij opvolger van Henri Bergson aan het Collège de France tot 1941 en in 1945 — eveneens als opvolger van Bergson — lid van de Académie française.
Le Roy stemt met het Bergsonisme overeen in zijn afkeer van het begrippelijk denken en de scherpe formulering, een afkeer die hem ondanks zijn onverdachte katholiciteit, verschillende malen in moeilijkheden bracht ten opzichte van de katholieke leer. Zijn filosofie is sterk idealistisch getint, zodat zij bij haar evolutiebeschouwing niet met Bergson spreekt over „élan vital”, maar over „l’exigence idéaliste”. Het essentiële probleem is voor Le Roy, vooral in zijn laatste tijd, het godsdienstige, maar zijn bestrijding der godsbewijzen in Le problème de Dieu berust op onvoldoende intreden in de ideeën der tegenstanders.PROF. DR J. NOTA S.J.
Bibl.: Dogme et Critique (1907); Une philosophie nouvelle: H. Bergson (1912); L’Exigence idéaliste et le fait de l’Evolution (1927) ; Les origines humaines et l’évolution de l’intelligence (1928) ; La pensée intuitive. 2 dln (1929-’30); Le problème de Dieu (1929); Introduction à l’étude du problème religieux (1944); Discours de réception de M. Ed. le Roy (1946).
Lit.: H. Robbers, Om de aloude theodicee, in: Stud. Gath. VIII (1931), blz. 20 vlgg.; A. Sertillanges, Le christianisme et les philosophies, II (Paris 1941); P 402 vlgg.; L. Lavelle, La philosophie française entre les deux guerres (Paris 1942), p. 113 vlgg.; M. Farber e.a., Philosophical thought in France and the U.S. (Buffalo 1950).
