Oostenrijks kunsthistoricus (Raudnitz 14 Juni 1874 - Grasbach 8 Febr. 1921), hoogleraar te Wenen. Aanvankelijk vatte hij de kunstgeschiedenis op als een geschiedenis van stijlen en vormen zoals in zijn studies over Van Eyck.
In 1918 publiceerde hij Arbeit und Idealismus in der gothischen Skulptur und Malerei. Hij bleek daarin van de opvatting uit te gaan dat kunsthistorie een geschiedenis is van de geestelijke ontwikkeling van een bepaalde kunstenaar of een bepaalde periode. Na zijn dood verschenen nog Kunstgeschichte als Geistesgeschichte (1924) en Geschichte der italienischen Kunst im Zeitalter der Renaissance (1927-’28); in beide werken is hij volgens de inductieve methode te werk gegaan en schiep hij een „synthetische” kunstgeschiedenis. Zijn invloed op de huidige generatie kunsthistorici is zeer groot.
