is een muzikale term, die in verschillende betekenissen wordt gebruikt. In de 12de en 13de eeuw is discantus (Fr. déchant) een vorm van tweestemmigheid, waarbij tegen een gegeven stem (cantus firmus) een hogere tegenstem werd geplaatst.
Ook de tegenstem zelf (dat is dus de bovenstem, de sopraan) werd discantus genoemd. Van bovenstem werd het begrip discant uitgebreid tot het gehele bovenste toongebied, dat in de muziek gebruikt wordt.Wanneer een lid van een instrumentenfamilie als discant wordt aangeduid (discanttrombone bijv.), dan is dit het hoogste lid. Bij de piano noemt men de discant de rechterhelft van de klaviatuur. Een discantregister van een orgel spreekt alleen aan op de rechterhelft van het betreffende manuaal.
