Belgisch staatsman (Brugge 10 Apr. 1801 - 30 Jan. 1880), werd na het voleindigen van zijn rechtsgeleerde studiën advocaat te Luik, stichtte aldaar in 1824 met Lebeau en Rogier het liberale blad Mathieu Laensberg, dat de politiek van koning Willem I bestreed. Devaux begon op 21 Mrt 1827 een perscampagne voor een toenadering met de Katholieken; beide opposities zouden de koning er toe brengen het parlementair regime in te voeren.
Aldus kwam in 1828 de Unie van Katholieken en liberalen tot stand. In 1830 werd Devaux lid van het Belgisch Nationaal Congres. Hij maakte als minister zonder portefeuille deel uit van het tweede kabinet van de regent Surlet de Chokier. In die hoedanigheid werd hij samen met Nothomb naar Engeland afgevaardigd om over de voorwaarden van Leopolds troonsaanvaarding te onderhandelen. Hij maakte geen deel meer uit van latere kabinetten, maar speelde nog een belangrijke rol in het parlement. In 1839 richtte Devaux de Revue nationale de Belgique op. Sedert 1841 was hij geen voorstander meer van unionistische ministeries, maar van uitgesproken liberale partijkabinetten. Na 1863 werd hij niet meer herkozen; hij trok zich toen ook uit het politieke leven terug.Lit.: Th. Juste, P. D. (Bruxelles 1881).
