(facultas conativus, strevingsvermogen) is een begrip uit de psychologie. Van oudsher poogde men de ziel te verdelen in verschillende vermogens.
Bij Plato vindt men de driedeling (trichotomie), verstand, wil, begeerte. Aristoteles’ dichotomie (kenvermogen, streefvermogen) handhaafde zich tot in de 18de eeuw en beïnvloedde de psychologie, die tot de 19de eeuw een vermogenspsychologie was. Rousseau legde de nadruk op het gevoel als zelfstandig vermogen. Het was Teteus maar hoofdzakelijk Kant, die met zijn indeling, kennen, voelen, begeren (streven), de psychologie beïnvloedde.
