(van het Griekse woord klimaktèr, d.i. sport van een ladder) noemt men jaren, waarin bepaalde invloeden zich krachtiger dan gewoonlijk op het menselijke leven doen gevoelen, waarin derhalve het leven zich sprongsgewijze verandert. Zij geven de astrologische verklaring van de door de geneeskunst waargenomen kritische perioden in ’s mensen leven en vinden hun oorsprong in de getallensymboliek der Pythagoreeërs.
Hetgeen door de Ouden aangaande de climacterische jaren is gezegd vindt men verzameld in een lijvig boek van Claudius Salmasius: De annis climactericis et antiqua astrologia diatriba (Leiden 1648). De climacterische periode duurt volgens de meesten 7 jaren, volgens sommigen echter 9 jaren. In nieuwere tijd heeft Hermann Swoboda gepoogd (Das Siebenjahr, Wien 1917) om de betekenis der climacterische jaren voor de erfelijkheid aan te tonen.
