was in de middeleeuwen toen de zegels nog niet veel voorkwamen, een vooral in Engeland gebruikelijke oorkonde, die ook wel chirographum (= handschrift) genoemd werd. Ieder der twee of meer partijen verkreeg een gelijkluidend exemplaar (charta paricola) van het rechtsgeldige stuk.
De verschillende exemplaren werden echter op één vel papier geschreven, waarop een woord (gewoonlijk chirographum), het alphabet, een spreuk of iets dergelijks zodanig geschreven stond, dat, als de verschillende exemplaren afgesneden werden, ook het woord of de spreuk, hetzij in rechte lijn (charta partita), hetzij zigzagsgewijze (charta indentatd) werd doorgesneden; door de stukken later samen te voegen, kon dan de echtheid bewezen worden (vgl. Hay An Kan, Standaardcharters, 1932, blz. 1-3).
