was een Latijns woord van Egyptische oorsprong voor het blad van de papyrusplant, die in het Nijldal groeide en voorts voor het schrijfpapier of de boekrol, die daaruit vervaardigd werd. Reeds bij de Romeinen bestonden er 8 soorten charta.
In de middeleeuwen verstond men onder Charta elke oorkonde; zo heet tegenwoordig nog de grote Parijse archiefschool Ecole des Chartes. In het bijzonder heetten aldus de oorkonden, welke rechten en vrijheden toekenden. Daar de Engelse Magna Charta de grondslag is der Engelse staatsregeling terwijl Lodewijk XVIII de door hem gesanctionneerde grondwet charte constitutionnelle noemde, heeft men na die tijd oorspronkelijk iedere grondwet veelal met de naam Charta of Charte, eerst later met constitutie bestempeld (vgl. in Engeland de partij, welker aanhangers zich Chartisten noemden). Langs de weg van het middeleeuws Latijn is het woord charta in de vorm carte, kaart enz. in de moderne talen doorgedrongen.
Gewoonlijk gebruikt men in Nederland het woord charter.
