noemen de Fransen getier en geraas, vergezeld van gefluit en van het gebons van tegen elkander geslagen voorwerpen (bij voorkeur keukengereedschap), waardoor zij, gewoonlijk bij avond of bij nacht, hun afkeuring te kennen geven over de een of andere handelwijze, bijv. over het huwelijk van een weduwe met een jonge man, of over het gedrag van een of ander ambtenaar of overheidspersoon. In Frankrijk bestond die gewoonte reeds in de middeleeuwen, vooral bij huwelijken van weduwen, die daardoor in strijd handelden met de door Tacitus vermelde Germaanse gewoonte om niet te hertrouwen.
Aan die volksstrafoefening heeft het tijdschrift Charivari, in 1832 te Parijs gesticht, zijn naam ontleend, daar het de vertegenwoordigers, de ministers en zelfs koning Lodewijk-Philips in scherpe zetten en geestige caricaturen (o.a. van Daumier) gedurig aan de kaak stelde. Aan dit woord beantwoordt in het Nederlands ketelmuziek, in het Duits Katzenmusik of Krawall, in het Engels rough music en in het Spaans concerrada.Men geeft de naam charivari ook aan kleine, doorgaans zilveren, aanhangsels aan een horlogeketting of armband; dit gebruik berust op de vergelijking van het rinkelen van deze voorwerpjes met ketelmuziek.
