Duits wis- en natuurkundige (Koningsbergen 7 Mei 1832 - Leipzig 27 Mrt 1925), was van 1863-1911 hoogleraar in de wiskunde te Bazel, Halle en Leipzig. Hij heeft vooral op het gebied van de Abelse functies en van het randwaardenprobleem (z Dirichlet) baanbrekend werk verricht, doch ook op dat der physica (electrodynamica, warmteleer enz.) belangrijke resultaten bereikt.
Bibi.: Vorlesungen über Riemanns Theorie der abelschen Integrale (2de druk, 1884); Das dirichletsche Prinzip (1865); Theorie der besselschen Funktionen (1876); Die elektrischen Kräfte (2 dln, 1873-1898); Vorlesungen über die mechanischen Theorie der Wärme (1875); Hydrodynamische Untersuchungen (1883); Untersuchungen über das newtonsche Prinzip der Fernwirkungen (1896).
