wordt in de waterbouwkunde genoemd de arbeid verricht in een caisson of werkkamer of in een duikerklok, zijnde een omgekeerde bak tot het maken van funderingen onder water, in welke caisson lucht wordt geperst onder een druk, afhankelijk van de diepte onder water, zodat het water uit de caisson wordt weggedrukt en in de caisson kan worden gewerkt. Voor elke 10 m diepte onder de waterspiegel wordt de luchtdruk in de caisson één atmosfeer hoger dan in de buitenlucht.
De caisson is toegankelijk door een of meer schachten, aan welker boveneinde zich een luchtsluis bevindt, die achtereenvolgens met de buitenlucht en met de caissonruimte in verbinding wordt gebracht. Het werken onder hogere dan de normale luchtdruk gaat voor gezonde, krachtige mensen van niet ver gevorderde leeftijd zonder ernstige bezwaren tot omstreeks 13 m waterdiepte, mits zij geen alkoholisten zijn. Krachtens de Caissonwet van 22 Mei 1905, gewijzigd bij de wet van 4 Dec. 1920, zijn bij K.B. bepalingen vastgesteld, en voorschriften gegeven voor de caissonarbeid en wel betreffende de dagelijkse werkduur, de rusttijden en de tijden voor het passeren der luchtsluis naar en uit de caisson in verband met de overdruk, de luchtverversing, verlichting, temperatuur, telefonische verbinding, keuring en geneeskundig toezicht, inrichtingen, die aanwezig moeten zijn voor personen, die aan zgn. caissonziekte lijden enz.
