(Brigantef), machtig Brits volk, dat een groot gedeelte van Midden- en NoordEngeland bewoonde, met hoofdstad Eburacum (thans York). Met de Romeinen stonden zij doorgaans op goede voet, zodat hun koningin Carti(s)mandua in 51 n.
Chr. zelfs de grote Britse leider Caratacus aan hen uitleverde. Toen zij echter onder het stadhouderschap van A. Didius Gallus (52-57) haar echtgenoot Venutius verstiet, brak een anti-Romeinse reactie uit, welke eerst door Q_. Petillius Cerialis in ca 71 gebroken werd.
Agricola voltooide de onderwerping. In 142 werd nog een opstand door Q,. Lollius Urbicus bedwongen. Ptolemaeus vermeldt ook Briganten in Z.O.-Ierland.
