Frans schrijver (Manosque 26 Mrt 1852 -Parijs 13 Nov. 1925), stichtte de Revue des chefs-d’œuvre, werkte mee aan de Gaulois en werd in 1900 lid van de Académie Goncourt. Hij heeft vijf werken nagelaten: Sous la hache (1885), een roman over de „Chouannerie”; Le Crépuscule des dieux (1884), waarin de ondergang van een verbannen Duitse vorst, die te Parijs leeft, wordt beschreven; Les Oiseaux s’envolent... les fleurs tombent (1893), waarin ook de decadentie van een vorstelijke familie wordt beschreven; La Nef (1ste dl 1904, 2de dl 1922), groot filosofisch-mystiek drama in 22 tonelen, waarin de kwellingen van Prometheus, die van de mens, die met zijn lot worstelt, symboliseren; L’enfant qui revient (1905).
Hij heeft een niet uitgebreid, maar belangrijk en verbeeldingsrijk œuvre nagelaten.Lit.: R. Schwab, Antécédents hongrois des romans d’E.B. (Paris 1927).
