is de geheel vrijwillige gave in geld, welke de gelovigen tijdens de middeleeuwen na de biecht, vnl. na de Paasbiecht, aan hun pastoor voor zijn onderhoud plachten aan te bieden. Zulk een gift was geen betaling voor toediening van het sacrament; daar zij echter gevaar van misbruik of althans de schijn van zulk een gevaar kon doen ontstaan, maakten tal van concilies verschillende bepalingen om een en ander te keren.
De gewoonte om geheel vrijwillig na de biecht een biechtpenning te geven, bestaat in de R.K. Kerk nog voort op die plaatsen, waar het inkomen der geestelijken gering is. In Nederland is de biechtpenning door de kerkelijke overheid afgeschaft.
