Duits wijsgeer (Guhrau 30 Mei 1851 - Berlijn 7 Jan. 1921), studeerde te Berlijn en Heidelberg en was achtereenvolgens hoogleraar te Keil (1878-1884), Breslau (1884-1890), Halle (1890-1898), Bonn (1898-1909), en Berlijn (1909-1921). Hij hield zich hoofdzakelijk bezig met de studie van de filosofie van Kant en het onderzoek van denkprocessen.
Bibl.: Kants Kritizismus (1878); Nachträge zu Kants Kritik der reinen Vernunft (1881); Reflexionen Kants zur kritischen Philosophie (I882-’84) ; Logik (1892); Immanuel Kant (1904); Wissenschaftliche Hypothesen über Leib und Seele (1908); Reproduktions-Psychologie (1920).
Lit.: E. Wentscher, E. in Kantstudien XXVI (1921) en XXXII (1927); E. Kraemer, E.’s WahrheitsaufFassung und ihre Kritik durch Husserl (1930).
