(eigenlijk: Edoardo), Italiaans psycholoog en filosoof (Milaan 18 Jan. 1878), studeerde geneeskunde te Pavia en trad in 1903 in de Franciscanerorde. Hij verrichtte belangrijk werk op het gebied der biologie en experimentele psychologie, waarvoor hij van 19071911 verschillende buitenlandse, vooral Duitse, universiteiten bezocht.
Tevens is hij een der voornaamste promotors van de neo-scholastieke filosofie in Italië (richtte o.a. in 1907 de Rivista di filosofia neoscolastica op). In 1921 stichtte hij de R. K. Universiteit (del Sacro Cuore) te Milaan, waaraan hij sindsdien verbonden is als rector en professor in de psychologie.Bibl.: L’enigma della vita e nuovi orizzonti della biologia (Milano 1910); Psicologia e biologia (1913) Zijn wijsgerige ontwikkeling beschrijft hij in: Philosophie der Gegenwart in Selbstdarstellungen (dl VII, 1929) en in: II mio contributo alla filosofia neoscolastica (Milano 1932).
Lit.: Levensber. en uitvoerige bibliogr. in Annuario della Pontificia Accademia delle Scienze I (1936-1937).
