Arabisch filosoof (Kufa ca 813 - Bagdad ca 873), deed veel voor de verspreiding van de Griekse wetenschap in Arabische vorm, hoewel hij zelf niet tot de vertalers behoorde. In zijn werken, waarvan in Latijnse vertaling meer over is dan in het Arabisch, commentarieerde hij de nieuw verworven geleerdheid op natuurfilosofisch, medisch, alchemistisch en astronomisch gebied.
Ook polemiseerde hij tegen de Christenen. Hij heeft als eerste een uiteenzetting gegeven van de voor de Arabische wijsbegeerte typische leer van het Verstand (’akl) als metaphysische hypostase, waaraan alle denkende wezens deel hebben; deze verhandeling is in het Latijn bewaard onder de titel De intellectu (uitg. te Münster in 1897 door Nagy).Lit.: G. Flügel, Al-K., genannt der Philosoph der Araber, in: Abh. f. d. Kunde d. Morgenlandes I (1857); Tj. de Boer, Zu K. u. seine Schule, in: Arch. f. d. Gesch. der Philosophie XIII (1900); H. RitterenR. Walger, Studi sul Kindi, in: Mem. R. Acc. Lincei VI, 8 (Roma 1938); L. Gauthier, Antécédents gréco-arab. de la psychophysique (Beyrouth 1939); A. Mieli, La Science Arabe (Leiden 1939), blz. 81.
