Zenobia (Septimia), gemalin van Odenathus, koning van Palmyra, breidde na den dood van dezen (266 of 267) haar gezag uit over Syrië en Egypte en onderscheidde zich door dapperheid, schoonheid en gaven des geestes. Weldra zag keizer Aurelianus zich gedrongen Vaballathus, den zoon van Zenobia, als mederegent te erkennen, terwijl zij zelve den titel voerde van Keizerin. Eeeds in 270 of 271 kwamen de bewoners van Palmyra in opstand tegen Aurelianus, en de zoon van Zenobia noemde zich Keizer.
Weldra echter verscheen Aurelianus in Syrië, behaalde de overwinning op Zenobia en maakte zich eerst van Egypte en in 272 van Palmyra meester. De Keizerin en haar zoon werden gevangen genomen en Aurelianus als eenige Keizer erkend. Voorts werd Zenobia naar Rome gebragt, om luister bij te zetten aan den triomf, maar ontving daarna een landgoed ten geschenke, waar zij rustig hare dagen kon doorbrengen.
