Weichselvlecht of Poolsche vlecht (plica polonica) is de naam van eene chronische ziekte der behaarde licchaamsdeelen, waardoor de haren tot eene verwarde vlecht zamenkleven. Deze ziekte was in de middeneeuwen geene zeldzaamheid, maar komt in onze dagen niet dikwijls voor, — en dan gewoonlijk in Polen en in de Donaugewesten. Zij ontstaat eerst op enkele plaatsen en vervolgens over de geheele oppervlakte der behaarde hoofdhuid als een vochtige uitslag (eczema capillitii), welke drooge roven voortbrengt, waarin het haar zamenbakt tot een viltachtigen koek. Daar het uitkammen pijn veroorzaakt en wegens zware volksvooroordeelen nagelaten wordt, ziet men dien haarkoek door uitzweeting en allerlei vuil en ongedierte allengs digter en afzigtelijker worden.
Trouwens men vindt deze ongesteldheid in den regel bij de lagere volksklassen, waar de grootste onzindelijkheid heerscht. Zindelijkheid en eene doelmatige verpleging van het haar en van de huid zijn dan ook de beste voorbehoedmiddelen tegen deze ongesteldheid. Bij de eerste verschijnselen daarvan doe men het haar afscheren en men borstele vervolgens met zorg de huid, en ook bij eene verouderde ziekte brenge men deze middelen in toepassing. In vroegeren tijd is de Weichsel vlecht een voorwerp geweest van bijgeloof, waarmede men allerlei zonderlinge godsdienstige meeningen verbond, maar een naauwkeurig onderzoek heeft geleerd, dat zij niets anders is dan het gevolg van uitslag der hoofdhuid in verband met eene digte haarhedekking en met verwaarloozing der zindelijkheid.
