Onder dezen naam vermelden wij drie broeders, te weten:
Johann August Heinrich Tittmann, een verdienstelijk godgeleerde, geboren te Langensalza den 1sten Augustus 1773. Hij studeerde te Wittenberg en te Leipzig en vestigde zich in 1793 in laatstgenoemde stad als privaatdocent. Hij werd er achtervolgens buitengewoon en gewoon hoogleeraar, en overleed den 31sten December 1831.
Van zijne geschriften vermelden wij: „Encyklopädie der theologischen Wissenschaften 1798)”, — „Theokles, ein Gespräch über den Glauben an Gott (1799)”, — „Theon, über unsere Hoffnungen nach dem Tode (1801)”, — „Pragmatische Geschichte der Theologie und Religion in der Protestantischen Kirche während der zweiten Hälfte des 18 Jahrhunderts (dl 1, 1805, onvoltooid)”, — „Institutio symbolica ad sententiam ecclesiae evangelicae (1811)”, — en „Ueber supranaturalismus, Rationalismus und Atheismus (1816)”.
Ook zijn na zijn overlijden onderscheidene geschriften van hem in het licht verschenen.
Karl August Tittmann, geboren te Wittenberg den 12den September 1775. Hij studeerde te Leipzig en te Göttingen en vestigde zich te Leipzig als privaatdocent. Weldra verschenen: zijn „Versuch über die wissenschaftliche Behandlung des peinlichen Rechts (1798)”,— en „Grundlinien der Strafrechtswissenschaft und der deutschen Strafgesetzkunde (1800)”, zoodat hij tot hooge regterlijke bedieningen werd benoemd.
Voorts vermelden wij van hem: „Ueber die Grenzen des Philosophirens in einem Systeme der Strafrechtswissenschaft und der Strafrechtzkunde (1802)”, — „Handbuch der Strafrechtswissenschaft und Strafrechtskunde (1807, 4 dln; 2de druk, 1822, 3 dln)”, — „Rechtlichen Bemerkungen über die Grenzen des Buchhändlerrechts u. s. w. (1804)”, — „Beitrag zur Lehre von den Verbrechen gegen die Freiheit, insbesondere von dem Menschenraub und der Entführung (1808)”, — „Handbuch für angehende Juristen (1828; — 2de druk, 1846)”, — en „Homöopathie in staatspolizeilicher Hinsicht (1829)”.
Hij werd emeritus in 1831, en overleed den 14den Junij 1834.
Friedrich Wilhelm Tittmann, een verdienstelijk geschiedkundige, geboren te Wittenberg den 29sten April 1784. Hij studeerde te Leipzig en te Wittenberg in de regten, zag zich in 1804 geplaatst bij het archief te Dresden en bepaalde zich bij geschiedkundige nasporingen.
Hij schreef: „Ueber den Bund der Amphiktyonen (1812)”, bekroond door de Académie te Berlijn, en zag zich in 1823 bevorderd tot opperconsistoriaalraad en in 1831 tot geheim archivaris te Dresden. Deze betrekking evenwel legde hij neder in 1849, was er werkzaam als privaatdocent, en overleed den 23sten Mei 1864.
Hij schreef nog: „Geschichte Heinrichs des Erlauchten (1845— 1846, 2 dln)”, — „Ideen zur Politik und Geschichte der europaeïschen Staatsgesellschaft (1816)”, — „Ueber Erkenntnisz und Kunst in der Geschichte (1817)”, — „Darstellung und Verfassung des Deutschen Bundes (1818)”, — „Darstellung der griechischen Verfassungen (1822)”, — „Ueber die Bestimmung des Gelehrten und seine Bildung durch Schule und Universität (1833)”, — Blicke auf die Bildung unserer Zeit und auf Wissenschaft und Kunst der Bildung (1835)”, — „Ueber die Schönheit und die Kunst (1841)”, — „Ueber Leben und Stoff (1845)”, — en „Nationalität und Staat”.
