Titsing (Isaac), een verdienstelijk Nederlandsch schrijver, geboren te Amsterdam in 1740 of 1744, reisde reeds op jeugdigen leeftijd naar Batavia en werd later raad van Indië. In 1788 vertrok hij naar Japan, stond er lang op Decima aan het hoofd van een handelskantoor, begaf zich meermalen als gezant der Oost-Indische Compagnie naar Jedo en knoopte er vriendschappelijke betrekkingen aan met de aanzienlijksten des lands. Vruchteloos echter vroeg hij verlof, om den prachtigen tempel van Nilo te bezoeken.
In 1784 verliet hij Jedo met vele zeldzaamheden en belangrijke aanteekeningen. Kort daarop werd hij bestuurder van een handelskantoor bij Chandernagor in Bengalen, trad te Batavia weder op als raad van Indië en vertrok in 1794 als ambassadeur naar China. Ook hier verwierf hij vele vrienden, woonde onderscheidene feesten bij aan het Hof en was er met goed gevolg werkzaam.
In 1809 keerde hij naar het Vaderland terug en spoedde zich naar Parijs, om aldaar zijne aanteekeningen in het licht te geven, maar hij overleed reeds den 9den Februarij 1812. Een Fransch uitgever gaf uit zijne papieren in het licht: „Cérémonies usitées en Japon pour les mariages et les funérailles (1819, 2 stukken met 70 platen)”, — „Mémoires et anecdotes de la dynastie regnante des Djogouns (1820)”, — en „Encyclopédie Japonaise”. Ook vindt men bijdragen van zijn hand in de „Annales des voyages (dl 24)”.
